refluks

Czy codzienna zgaga, pieczenie w przełyku lub odbijanie się mogą być powodem przewlekłego uszkadzania błony śluzowej i realnie obniżać jakość życia? Nasi eksperci wyjaśniają, czym naprawdę jest choroba refluksowa przełyku, jakie daje objawy, jakie badania warto wykonać, jak leczyć refluks konwencjonalnie i wspomagająco, jakie zmiany stylu życia pomagają uniknąć nawrotów oraz jakie grożą powikłania, gdy refluks pozostaje nieleczony.

Kluczowe punkty

  • Czym jest choroba refluksowa przełyku (GERD)

Refluks to przewlekłe cofanie się kwaśnej treści żołądkowej do przełyku, które prowadzi do podrażnienia, stanu zapalnego, a z czasem do poważnych powikłań. Choroba rozwija się wskutek osłabienia dolnego zwieracza przełyku, przepukliny rozworu przełykowego lub podwyższonego ciśnienia w jamie brzusznej. Jej skutki mogą być nie tylko uciążliwe, ale i niebezpieczne, jeśli nie zostanie odpowiednio leczona.

  • Objawy i diagnostyka refluksu

Do najczęstszych objawów należą zgaga, cofanie się treści żołądkowej, ból w klatce piersiowej, chrypka, kaszel i uczucie „guli” w gardle. Rozpoznanie opiera się na wywiadzie, gastroskopii, pH-metrii i manometrii przełyku. W przypadku braku poprawy po leczeniu konieczna jest dalsza diagnostyka, by wykluczyć inne choroby.

  • Skuteczne leczenie i rola probiotyków

Podstawą terapii są inhibitory pompy protonowej (IPP), leki zobojętniające oraz modyfikacja stylu życia. Coraz częściej stosuje się także probiotyki, takie jak Lactobacillus gasseriBifidobacterium bifidum czy L. reuteri, które wspierają mikroflorę jelitową, redukują stan zapalny i poprawiają motorykę przewodu pokarmowego. Choć nie zastępują leków, są wartościowym uzupełnieniem terapii.

  • Profilaktyka i zapobieganie nawrotom

Najskuteczniejszym sposobem na uniknięcie nawrotów refluksu są zdrowe nawyki: spożywanie mniejszych posiłków, unikanie tłustych i ostrych potraw, redukcja masy ciała, rzucenie palenia oraz spanie z uniesionym wezgłowiem. Regularne przestrzeganie tych zasad pomaga ograniczyć objawy i chroni przed powikłaniami, takimi jak przełyk Barretta czy zwężenia przełyku.

Czym jest choroba refluksowa przełyku

Choroba refluksowa przełyku (GERD – z ang. gastroesophageal reflux disease) to stan, w którym kwaśna treść żołądka (lub mieszanina soku żołądkowego z enzymami i czasem żółcią) cofa się do przełyku z częstotliwością i nasileniem, które prowadzą do objawów oraz uszkodzeń błony śluzowej przełyku. Fizjologicznie niewielkie cofnięcia się treści żołądkowej zaraz po posiłku mogą się zdarzyć u zdrowych osób, ale dopóki nie wywołują objawów i nie powodują zmian zapalnych, nie są chorobą. Gdy jednak mechanizmy ochronne zawodzą, na przykład z powodu osłabienia mięśnia zwieracza dolnego przełyku, dochodzi do sytuacji patologicznych.

Mechanizmy powstawania refluksu obejmują nieprawidłowe funkcjonowanie dolnego zwieracza przełyku (np. niewystarczające napięcie lub nietrzymanie ciśnienia), opóźnione opróżnianie żołądka, podwyższone ciśnienie w jamie brzusznej (np. przez otyłość, ciążę), przepuklinę rozworu przełykowego przepony (gdy część żołądka przesuwa się w górę przez przeponę) oraz czynniki drażniące (nikotyna, alkohol, niektóre leki).

W konsekwencji regularne narażanie przełyku na kwaśne środowisko prowadzi do podrażnienia, zapalenia, a w dłuższej perspektywie nawet zwłóknień, zwężeń lub zmian przednowotworowych (przełyk Barretta). Leczenie ma zatem nie tylko łagodzić objawy, ale także chronić błonę śluzową przełyku przed uszkodzeniem.

Objawy choroby refluksowej przełyku

Objawy choroby refluksowej przełyku mogą być bardzo zróżnicowane i nie zawsze jednoznaczne, co często utrudnia rozpoznanie schorzenia. Najczęściej występuje zgaga, czyli uczucie pieczenia za mostkiem, które może promieniować do gardła lub szyi, oraz regurgitacje - cofanie się kwaśnej lub gorzkiej treści żołądkowej do jamy ustnej. Wiele osób skarży się także na trudności w przełykaniu, uczucie zatrzymywania się pokarmu w przełyku oraz bóle w klatce piersiowej niezwiązane z sercem. 

Chorobie często towarzyszą również objawy pozaprzełykowe, takie jak przewlekły kaszel nasilający się w nocy, chrypka, uczucie suchości lub „guli” w gardle, a także nawracające bóle gardła i zapalenia krtani. U niektórych pacjentów pojawiają się również wzdęcia, uczucie pełności po posiłku, nudności, a nawet zaostrzenie objawów astmy. Długotrwałe cofanie się kwaśnej treści może prowadzić do erozji szkliwa i próchnicy zębów. Co istotne, nasilenie objawów nie zawsze odpowiada stopniowi uszkodzeń błony śluzowej przełyku, u części chorych zmiany są znaczne mimo niewielkich dolegliwości, podczas gdy inni odczuwają silny dyskomfort przy stosunkowo łagodnym przebiegu choroby.

Diagnostyka i wskazania do badań

Rozpoznanie refluksu rozpoczyna się zwykle od wywiadu i badania klinicznego, ale w wielu przypadkach konieczne są badania uzupełniające. Do najważniejszych etapów diagnostycznych należą:

  • Wywiad i objawy ostrzegawcze („alarmowe”)
    Jeżeli występują objawy takie jak chudnięcie, niedokrwistość, krwawienie z górnego odcinka przewodu pokarmowego, dysfagia postępująca (utrudnienie przełykania), trzeba możliwie szybko rozważyć badania endoskopowe.
     
  • Gastroskopia (EGD, endoskopia górnego odcinka przewodu pokarmowego)
    To badanie pozwala zobaczyć zmiany zapalne w przełyku, owrzodzenia, zwężenia, przełyk Barretta i pobrać wycinki (biopsje). Wskazane u pacjentów z: nasilonymi objawami, objawami alarmowymi, brakiem odpowiedzi na leczenie empiryczne, czy współistnieniem chorób ryzyka.
     
  • pH-metria i impedancja przełykowa
    Mierzy odsetek czasu, w którym pH w dolnym odcinku przełyku spada poniżej wartości referencyjnej (czyli jest kwaśny), oraz określa, jak często dochodzi do refluksu kwaśnego i niekwaśnego. Kombinacja impedancji umożliwia wykrycie refluksu objętego nie tylko kwasem, ale także treścią zasadową lub mieszanką.
     
  • Manometria przełyku
    Badanie czynnościowe mierzące ciśnienia i perystaltykę przełyku, by ocenić zaburzenia motoryki, np. przy zaburzeniach opróżniania żołądka lub gdy planuje się operację antyrefluksową.
     
  • Test leczenia empirycznego
    U pacjentów bez objawów alarmowych często stosuje się terapię inhibitorami pompy protonowej (IPP) przez określony okres (np. 4–8 tygodni). Jeśli leczenie przynosi wyraźną poprawę, rozpoznanie refluksu jest prawdopodobne, ale brak poprawy powinien skłonić do dalszych badań.
     
  • Badania dodatkowe
    – Badanie Helicobacter pylori (czasem, jeśli są objawy wskazujące)
    – Określenie całkowitego wypróżnienia żołądka (scyntygrafia opróżniania żołądka)
    – Próg odpowiedzi na leki (testy farmakologiczne)

Wskaźniki do badań to: objawy alarmowe, brak poprawy przy standardowej terapii, planowane leczenie inwazyjne czy wątpliwości diagnostyczne.

Leczenie refluksu

Leczenie refluksu opiera się na trzech podstawowych celach - złagodzeniu dokuczliwych objawów, przyspieszeniu gojenia błony śluzowej przełyku oraz zapobieganiu nawrotom i powikłaniom choroby. Najważniejszym elementem terapii jest farmakoterapia, w której podstawową rolę odgrywają inhibitory pompy protonowej, takie jak omeprazol, pantoprazol czy esomeprazol. Leki te skutecznie hamują wydzielanie kwasu solnego w żołądku, przynosząc szybkie złagodzenie objawów i umożliwiając regenerację błony śluzowej. 

W łagodniejszych przypadkach lub jako leczenie uzupełniające stosuje się także antagonistów receptora H₂, na przykład famotydynę, a w sytuacjach doraźnych leki zobojętniające, które neutralizują nadmiar kwasu i przynoszą natychmiastową ulgę. U niektórych pacjentów korzystne działanie mają również preparaty osłonowe, takie jak alginiany, które tworzą barierę ochronną na powierzchni treści żołądkowej, ograniczając kontakt kwasu z przełykiem. W przypadkach, gdy przyczyną refluksu jest opóźnione opróżnianie żołądka, pomocne okazują się leki prokinetyczne wspierające motorykę przewodu pokarmowego. 

Jeśli leczenie farmakologiczne nie przynosi efektów, rozważa się metody chirurgiczne, w tym fundoplikację Nissena lub zabiegi laparoskopowe wzmacniające dolny zwieracz przełyku. Skuteczna terapia refluksu wymaga regularnego monitorowania efektów i dostosowania dawek leków do reakcji pacjenta. Oprócz farmakoterapii niezwykle istotne są zmiany stylu życia, które stanowią nieodłączny element kompleksowego leczenia. Celem całościowej terapii jest nie tylko zniesienie objawów zgagi, ale także długotrwała ochrona przełyku przed zapaleniem, zwężeniami i rozwojem zmian przednowotworowych.

Jaki wybrać miód na refluks żołądka i zgagę? Który rodzaj miodu najlepiej pomaga

choroba refluksowa

Probiotyki w refluksie — które i jak działają

Zainteresowanie probiotykami jako wsparciem terapii refluksu stale rośnie, ponieważ coraz więcej badań wskazuje, że odpowiednia mikrobiota jelitowa może mieć wpływ na zdrowie całego przewodu pokarmowego. Choć wyniki badań klinicznych są jeszcze umiarkowane, probiotyki mogą wspomagać leczenie refluksu poprzez korzystny wpływ na mikroflorę, poprawę motoryki żołądka, zmniejszenie stanu zapalnego i łagodzenie objawów dyspeptycznych. Ich stosowanie nie zastępuje leczenia farmakologicznego, ale stanowi ważne uzupełnienie terapii, szczególnie w przypadkach przewlekłego refluksu i współwystępujących zaburzeń trawienia.

Rekomendowane szczepy probiotyczne

  • Lactobacillus gasseri LG21 – wspiera równowagę mikrobioty żołądka i może łagodzić objawy zgagi, nudności oraz uczucia pełności po posiłku.
     
  • Bifidobacterium bifidum YIT 10347 – wykazuje korzystny wpływ na redukcję wzdęć, odbijania i dyskomfortu w nadbrzuszu, wspomagając proces trawienia.
     
  • Lactobacillus acidophilus, L. casei, L. reuteri, L. rhamnosus – to szczepy często rekomendowane przez gastrologów, pomagające w łagodzeniu objawów refluksu oraz regulacji pracy żołądka i jelit.
     
  • Bifidobacterium infantis, B. longum, B. breve, B. animalis – wspierają mikroflorę jelitową, poprawiają tolerancję pokarmową i wzmacniają odporność przewodu pokarmowego.

Mechanizmy działania i korzyści

  • Redukcja stanu zapalnego – probiotyki pomagają ograniczać wydzielanie cytokin prozapalnych, co zmniejsza podrażnienie błony śluzowej przełyku i żołądka.
     
  • Poprawa motoryki przewodu pokarmowego – wspierają prawidłowe opróżnianie żołądka, co ogranicza zaleganie treści pokarmowej i ryzyko cofania się kwasu.
     
  • Stabilizacja mikrobioty – poprzez konkurencję z bakteriami patogennymi probiotyki utrzymują równowagę mikroflory, co może ograniczyć powstawanie gazów i wzdęć nasilających objawy refluksu.
     
  • Wzmocnienie bariery śluzówkowej – sprzyjają regeneracji nabłonka i produkcji śluzu ochronnego, co zmniejsza wrażliwość przełyku na działanie kwasu żołądkowego.

Jak stosować probiotyki przy refluksie

  • Forma i dawka: wybieraj preparaty zawierające żywe kultury bakterii w wysokiej ilości (minimum kilka miliardów CFU), najlepiej w kapsułkach odpornych na działanie kwasu żołądkowego.
     
  • Czas stosowania: probiotyki warto przyjmować regularnie przez kilka tygodni lub miesięcy, aby uzyskać trwały efekt.
     
  • Sposób przyjmowania: niektóre preparaty lepiej działają przyjmowane na czczo, inne w trakcie posiłku – należy przestrzegać zaleceń producenta.
     
  • Preparaty wieloszczepowe: połączenie kilku szczepów może dawać lepsze rezultaty dzięki synergicznemu działaniu na różne odcinki przewodu pokarmowego.
     
  • Monitorowanie efektów: warto obserwować reakcję organizmu – poprawę samopoczucia, zmniejszenie objawów lub ewentualne działania uboczne i konsultować je z lekarzem.
     
  • Uzupełnienie terapii: probiotyki wspierają działanie leków i zdrową dietę, ale nie powinny ich zastępować. Stanowią element kompleksowego leczenia refluksu.

Mimo że obecne wyniki badań są obiecujące, naukowcy podkreślają konieczność dalszych analiz klinicznych, by jednoznacznie określić, które szczepy, w jakich dawkach i przez jaki czas przynoszą największe korzyści w terapii choroby refluksowej przełyku. Regularne stosowanie odpowiednio dobranych probiotyków, w połączeniu z leczeniem farmakologicznym i zmianą stylu życia, może jednak znacząco poprawić komfort pacjentów i ograniczyć ryzyko nawrotów choroby.

Zdrowe nawyki zapobiegające nawrotom refluksu

Zdrowe nawyki mają kluczowe znaczenie w zapobieganiu nawrotom refluksu i utrzymaniu długotrwałej poprawy samopoczucia. Najważniejsze jest, aby spożywać mniejsze, ale częstsze posiłki, które nie obciążają żołądka i zmniejszają ryzyko cofania się treści pokarmowej. Warto unikać przejadania się oraz późnych kolacji, zwłaszcza przed snem. Dieta powinna być lekkostrawna, pozbawiona tłustych, smażonych, pikantnych i kwaśnych potraw, a także ograniczająca produkty takie jak czekolada, kawa, napoje gazowane, alkohol czy duże ilości pomidorów i cebuli. 

Duże znaczenie ma również sposób odpoczynku, spanie z lekko uniesionym wezgłowiem łóżka pomaga zapobiegać cofaniu się kwasu żołądkowego do przełyku. Osoby z nadwagą natomiast powinny dążyć do redukcji masy ciała, ponieważ otyłość zwiększa ciśnienie w jamie brzusznej i nasila objawy refluksu. Należy unikać ciasnych ubrań i pasków uciskających brzuch, które sprzyjają cofnięciu się treści żołądkowej. Bardzo ważne jest także rzucenie palenia i ograniczenie alkoholu, ponieważ nikotyna oraz alkohol osłabiają napięcie dolnego zwieracza przełyku. 

W codziennym życiu warto redukować stres poprzez techniki relaksacyjne i umiarkowaną aktywność fizyczną, która wspomaga trawienie, pod warunkiem że nie jest wykonywana bezpośrednio po posiłku. Po jedzeniu najlepiej odczekać co najmniej dwie do trzech godzin przed położeniem się do łóżka. Pomocne jest także prowadzenie dziennika żywieniowego, który pozwala rozpoznać i eliminować produkty nasilające dolegliwości. Systematyczne wprowadzanie zdrowych nawyków nie tylko zmniejsza częstość i nasilenie objawów refluksu, ale również ogranicza potrzebę długotrwałego stosowania leków.

Powikłania nieleczonego refluksu

Gdy refluks pozostaje nieleczony lub źle kontrolowany, mogą pojawić się poważne konsekwencje zdrowotne:

  • Zapalenie przełyku (refluksowe zapalenie) — objawia się owrzodzeniami, nadżerkami błony śluzowej.
     
  • Zwężenia przełyku — blizny i włóknienie prowadzące do trudności w przełykaniu (dysfagia).
     
  • Przełyk Barretta — metaplazja nabłonka przełykowego (zmiana typu komórki) z ryzykiem rozwoju raka przełyku.
     
  • Rak przełyku (gruczolakorak) — w przypadkach długotrwale niekontrolowanego refluksu i nieleczonego Barrett’a.
     
  • Objawy pozaprzełykowe nasilone — stały kaszel, zmiany głosu, astma, uszkodzenie dróg oddechowych, zapalenia płuc aspiracyjnych.
     
  • Krwawienia z przewodu pokarmowego w skrajnych przypadkach owrzodzeń przełyku.
     
  • Utrata masy ciała, niedożywienie — w wyniku dysfagii i obawy przed jedzeniem.
     
  • Problemy stomatologiczne — erozja szkliwa przez kwaśne cofnięcia treści.

Dlatego istotne jest nie tylko łagodzenie objawów, ale konsekwentna ochrona błony śluzowej i regularne monitorowanie przez lekarza.

Pożegnaj refluks skutecznie

Podsumowanie

Choroba refluksowa przełyku to schorzenie, które może znacząco obniżyć komfort życia i prowadzić do poważnych powikłań, jeśli pozostaje nieleczone. W kolejnych częściach artykułu poznałeś definicję GERD, typowe i nietypowe objawy, sposób rozpoznawania, standardowe i wspomagające metody leczenia (w tym potencjał probiotyków), istotę zdrowych nawyków, a także możliwe konsekwencje braku terapii. Kluczowe znaczenie ma kompleksowe podejście: leczenie farmakologiczne, modyfikacje stylu życia i gdy to zasadne, suplementacja czy procedury chirurgiczne. Przy dobrze dobranej strategii wielu pacjentów może uzyskać długotrwałą remisję i żyć niemal bez dolegliwości.

Bibliografia

  1. Błaszak A., Wojtuń S., Wojtkowiak M, i wsp.: Nienadżerkowa choroba refluksowa przełyku. Pol. Merk. Lek. 2009
  2. Boguradzka A., Tarnowski W., Mazurczak-Pluta T.: Występowanie refluksu żołądkowo-przełykowego u osób nadużywających alkoholu. Pol. Merk. Lek., 2006
  3. Dr hab. n. med. Dorota Waśko-Czopnik, Katedra i Klinika Gastroenterologii i Hepatologii, Uniwersytet Medyczny we Wrocławiu, Choroba refluksowa przełyku – jak diagnozować i leczyć w gabinecie lekarza POZ, file:///C:/Users/aszyd/Downloads/LPOZ_Art_40952-10.pdf, Dostęp 14.10.2025
  4. Gąsiorowska A, Janiak M, Waśko-Czopnik D i wsp. Postępowanie u pacjentów z objawami choroby refluksowej przełyku – rekomendacje dla lekarzy rodzinnych. Lekarz POZ 2019
  5. Wallner G., Zgodziński W.: Patofizjologia choroby refluksowej przełyku. Med. Rodz., 2004
  6. Wojtuń S., Gil J., Jałocha Ł., Błaszak A., Wojtkowiak M.: Choroba refluksowa przełyku – rozpoznanie i leczenie. Pol. Merk. Lek., 2009