Loratadyna – właściwości, zastosowanie i historia leku
Substancja czynna
loratadyna
Działanie
Loratadyna wykazuje działanie przeciwalergiczne, pomagając łagodzić symptomy uczuleń.
Formy dostępne na rynku
Preparat występuje w postaci tabletek, kapsułek, syropu, zawiesiny oraz tabletek o przedłużonym uwalnianiu.
Rok pojawienia się na rynku
Loratadyna została wprowadzona do obrotu w 1991 roku.
Zastosowanie w medycynie
Lek znajduje zastosowanie m.in. w alergologii, dermatologii i wenerologii, medycynie rodzinnej oraz pediatrii.
Narządy i układy objęte działaniem
Loratadyna oddziałuje na skórę, błony śluzowe oraz układ nerwowy i narządy zmysłów.
Historia leku
Pierwszym producentem loratadyny była firma BAYER (SCHWEIZ) AG, która wprowadziła ją na rynek farmaceutyczny.
Wzór chemiczny
C22H23ClN2O2

CLARITINE ALLERGY syrop o smaku brzoskwiniowym 60 ml
Preparaty z loratadyną dostępne na polskim rynku
- Loratan pro, 10 mg, kapsułki miękkie, 10 szt. – lek przeciwhistaminowy w formie kapsułek, stosowany przy objawach alergii takich jak katar czy pokrzywka.
- Claritine Active, 5 mg + 120 mg, tabletki o przedłużonym uwalnianiu, 6 szt. – preparat zawierający loratadynę oraz pseudoefedrynę, przeznaczony do łagodzenia objawów uczulenia.
- Nasometin Alergia Lora, 10 mg, tabletki, 10 szt. – tabletki z loratadyną polecane przy alergicznym nieżycie nosa i pokrzywce.
- Claritine, 10 mg, tabletki, 30 szt. – klasyczny lek antyhistaminowy w postaci tabletek.
- Flonidan, 10 mg, tabletki, 90 szt. – duże opakowanie tabletek z loratadyną do długotrwałego stosowania.
- Loratadyna Galena, 10 mg, tabletki, 90 szt. – lek w formie tabletek na objawy alergiczne.
- Claritine Duo, 5 mg + 120 mg, tabletki o przedłużonym uwalnianiu, 20 szt. – połączenie loratadyny i pseudoefedryny w tabletkach o wydłużonym działaniu.
- Flonidan, 10 mg, tabletki, 60 szt. – preparat przeciwhistaminowy dostępny w większym opakowaniu.
- Loratadyna Galena, 10 mg, tabletki, 30 szt. – lek na alergię w postaci tabletek.
- Loratadyna Galena, 10 mg, tabletki, 60 szt. – kolejne opakowanie tabletek z loratadyną do wyboru.
- Loratan, 10 mg, kapsułki elastyczne, 30 szt. – elastyczne kapsułki zawierające substancję czynną przeciwalergiczną.
- Flonidan, 10 mg, tabletki, 30 szt. – popularny lek antyhistaminowy dostępny w mniejszym opakowaniu.
- Loratan, 5 mg/ml, syrop, 125 ml – syrop przeznaczony dla osób preferujących płynną formę leku.
- Flonidan, 10 mg, tabletki, 10 szt. – niewielkie opakowanie tabletek na szybkie złagodzenie objawów alergii.
- Flonidan, 1 mg/ml zawiesina doustna, 120 ml – doustna zawiesina dla dzieci i dorosłych z problemami z połykaniem tabletek.
- Claritine Allergy (1 mg/ml), syrop, 60 ml – syrop łagodzący objawy uczulenia i świądu skóry.
- Loratadyna Pylox, 10 mg tabletki, 10 szt. – kolejna propozycja leku przeciwhistaminowego w formie tabletek.
Powyżej przedstawiono różnorodne leki zawierające loratadynę dostępne w Polsce. Wśród nich znajdują się zarówno klasyczne tabletki i kapsułki o różnych wielkościach opakowań oraz dawkach substancji czynnej. Dla osób mających trudności z połykaniem lub dzieci dostępne są także syropy oraz zawiesiny doustne. Część preparatów wzbogacono dodatkowo o pseudoefedrynę dla silniejszego działania przeciw objawom alergii. Wybór odpowiedniego produktu warto skonsultować z farmaceutą lub lekarzem.
Kiedy warto sięgnąć po loratadynę?
Loratadyna to lek przeciwhistaminowy zaliczany do drugiej generacji, który rzadko powoduje działania niepożądane ze strony układu nerwowego, takie jak senność czy spowolnienie psychoruchowe. Preparat ten można nabyć zarówno bez recepty, jak i na receptę.
Stosowanie loratadyny zaleca się przede wszystkim w łagodzeniu objawów przewlekłej pokrzywki idiopatycznej oraz alergicznego zapalenia błony śluzowej nosa – zarówno sezonowego, jak i całorocznego. Lek ten znajduje także zastosowanie u osób powyżej 2. roku życia w przypadku atopowego zapalenia skóry, alergii pokarmowych oraz reakcji anafilaktycznych przebiegających z obrzękiem naczynioruchowym Quinckego lub pokrzywką.
Jak prawidłowo przyjmować loratadynę?
Loratadyna jest lekiem podawanym doustnie, a jej dawkowanie ustala się w zależności od wieku pacjenta, masy ciała oraz obecności chorób takich jak niewydolność wątroby czy nerek.
U dorosłych standardowa dawka dobowa wynosi 10 mg, natomiast dzieciom zazwyczaj zaleca się 5–10 mg na dobę.
Nie określono bezpieczeństwa ani skuteczności stosowania loratadyny u dzieci poniżej drugiego roku życia.
Kiedy nie należy przyjmować loratadyny
Loratadyna nie powinna być stosowana przez osoby uczulone na tę substancję czynną.
Ważne informacje i środki ostrożności przy stosowaniu loratadyny
Przed rozpoczęciem długotrwałej terapii loratadyną, osoby z poważnymi schorzeniami wątroby lub niewydolnością nerek powinny zachować szczególną ostrożność.
Pacjenci cierpiący na astmę powinni mieć na uwadze, że loratadyna może powodować zagęszczenie wydzieliny w drogach oddechowych ze względu na swoje działanie cholinolityczne.
Dodatkowo, przed wykonaniem testów alergicznych na skórze zaleca się odstawienie leku przynajmniej 48 godzin wcześniej, ponieważ loratadyna może wpłynąć na wyniki badań, prowadząc do ich zafałszowania.
Wpływ innych leków na działanie loratadyny – najważniejsze interakcje
Loratadyna może wchodzić w interakcje z różnymi substancjami czynnymi, co może mieć wpływ na jej skuteczność lub bezpieczeństwo stosowania. Poniżej przedstawiono wybrane leki i ich grupy farmakologiczne, które mogą oddziaływać z loratadyną.
Zawsze warto poinformować lekarza o wszystkich przyjmowanych lekach, aby uniknąć niepożądanych interakcji podczas stosowania loratadyny.
Wpływ spożywanych pokarmów na działanie loratadyny
Spożywanie posiłków nie wpływa na skuteczność loratadyny, ponieważ substancja ta nie reaguje z jedzeniem.
Wpływ alkoholu na działanie loratadyny
Spożywanie alkoholu nie zwiększa efektów działania loratadyny.
Bezpieczeństwo prowadzenia pojazdów podczas stosowania loratadyny
Chociaż loratadyna zazwyczaj nie wpływa negatywnie na zdolności psychofizyczne, w niektórych przypadkach może powodować uczucie senności. Dlatego zaleca się zachowanie ostrożności przy kierowaniu pojazdami lub obsłudze maszyn.
Inne możliwe interakcje z loratadyną
Loratadyna jest metabolizowana głównie przez izoenzymy CYP3A4 oraz CYP2D6. Z tego powodu stosowanie leków, które hamują działanie tych enzymów, może prowadzić do wzrostu poziomu loratadyny we krwi i nasilenia jej działań niepożądanych.
Stosowanie loratadyny w czasie ciąży – co warto wiedzieć?
Chociaż testy przeprowadzone na zwierzętach nie wykazały negatywnego wpływu loratadyny na rozwój płodu, brak jest wystarczających danych dotyczących bezpieczeństwa jej stosowania u kobiet ciężarnych. Z tego powodu zaleca się unikanie przyjmowania loratadyny podczas ciąży.
Bezpieczeństwo stosowania loratadyny podczas karmienia piersią
Chociaż badania wskazują, że loratadyna zwykle nie powoduje negatywnych skutków u matek karmiących piersią, lek ten przenika do mleka matki. Z tego powodu nie zaleca się jego stosowania w okresie laktacji.
Możliwe działania niepożądane
Stosowanie tego rozwiązania może prowadzić do wystąpienia pewnych niepożądanych reakcji. Warto mieć świadomość, że u niektórych osób mogą pojawić się skutki uboczne, choć nie zawsze muszą one wystąpić. Przed rozpoczęciem stosowania zaleca się zapoznanie z potencjalnymi działaniami niepożądanymi oraz skonsultowanie się ze specjalistą w przypadku jakichkolwiek wątpliwości.
Skutki uboczne wynikające z przedawkowania loratadyny
Przekroczenie zalecanej dawki loratadyny może prowadzić do pojawienia się objawów takich jak ból głowy, senność czy przyspieszone bicie serca. Symptomy te są związane z nasileniem działania cholinolitycznego leku.
Jak działa loratadyna – wyjaśnienie mechanizmu
Loratadyna wykazuje swoje działanie poprzez blokowanie receptorów histaminowych H1, które znajdują się na powierzchni komórek takich jak nabłonek, śródbłonek, eozynofile, neutrofile, komórki mięśni gładkich naczyń oraz dróg oddechowych. Substancja ta stabilizuje nieaktywną formę receptora H1, co sprawia, że histamina nie może wywołać reakcji zapalnych ani immunologicznych. Loratadyna słabo przenika do ośrodkowego układu nerwowego i ma niewielkie powinowactwo do receptorów H1 w tej części organizmu, dzięki czemu rzadko powoduje senność lub inne objawy związane z hamowaniem OUN.
Proces przyswajania loratadyny w organizmie
Po doustnym zażyciu loratadyna jest efektywnie absorbowana do krwiobiegu. Najwyższe stężenie tej substancji pojawia się we krwi zazwyczaj w ciągu 1 do 1,5 godziny od przyjęcia leku. Z kolei jej aktywny metabolit, desloratadyna, osiąga maksymalny poziom w osoczu po upływie około 1,5 do 3,7 godziny.
Jak loratadyna i jej metabolit wiążą się z białkami osocza
Większość loratadyny, bo ponad 97%, łączy się z białkami obecnymi w osoczu krwi. Z kolei jej aktywny metabolit, desloratadyna, wykazuje umiarkowaną zdolność do wiązania z tymi białkami, utrzymując się na poziomie około 73–76%.
Procesy metaboliczne loratadyny w organizmie
Loratadyna jest niemal całkowicie rozkładana w wątrobie, gdzie ulega intensywnemu efektowi pierwszego przejścia. Za jej przemiany odpowiada przede wszystkim enzym CYP3A4, a w mniejszym stopniu także CYP2D6. W wyniku tych procesów powstaje główny metabolit – desloratadyna, który w dużej mierze odpowiada za działanie leku.
Jak organizm usuwa loratadynę
Loratadyna oraz jej główny metabolit są eliminowane z organizmu przede wszystkim w postaci sprzężonych metabolitów, które wydalane są zarówno z moczem, jak i kałem. Czas półtrwania loratadyny wynosi około 10 godzin, natomiast jej metabolitu – około 17 godzin.

