Hesperydyna – właściwości, zastosowania i historia substancji
Rok pojawienia się na rynku
1968
Główna substancja czynna
hesperydyna
Właściwości hesperydyny
działanie antyoksydacyjne (przeciwutleniające), przeciwzapalne, ograniczające obrzęki i wysięki, poprawiające elastyczność oraz szczelność naczyń krwionośnych, a także zmniejszające ich przepuszczalność
Dostępne formy preparatu
tabletki, tabletki powlekane, kapsułki
Wpływ na układy organizmu
układ sercowo-naczyniowy (krwionośny)
Dyscypliny medyczne wykorzystujące hesperydynę
Kardiologia, Angiologia, Ortopedia i traumatologia narządu ruchu
Pochodzenie i historia hesperydyny
Hesperydyna to naturalny glikozyd należący do grupy flawonoidów obecnych w owocach cytrusowych z rodziny rutowatych (Rutaceae). Jej pełna nazwa chemiczna brzmi: 7-rutynozyd 3’,5,7-trihydroksy-4’-metoksyflawanonu. Współcześnie diosmina – ważny związek stosowany w leczeniu chorób żył – jest pozyskiwana właśnie z cząsteczki hesperydyny. Diosminę po raz pierwszy wyizolowano w 1925 roku z rośliny zwanej trędownikiem bulwiastym, natomiast hydroliza hesperydyny przeprowadzona w 1928 roku pozwoliła uzyskać aglikon – hesperetynę. Na polskim rynku dostępnych jest wiele suplementów diety zawierających hesperydynę oraz jeden lek bez recepty oparty na tej substancji.
Wzór chemiczny hesperydyny
C28H34O15
Preparaty dostępne w Polsce zawierające hesperydynę
Zastosowania hesperydyny w terapii schorzeń żylnych
Hesperydyna, szczególnie w połączeniu z innymi flawonoidami, jest wykorzystywana jako wsparcie w leczeniu przewlekłej niewydolności żylnej oraz żylaków odbytu, czyli hemoroidów. Preparaty zawierające hesperydynę i diosminę pomagają łagodzić objawy związane z zaburzeniami krążenia żylnego kończyn dolnych.
Jak stosować hesperydynę – zalecane dawki i sposób przyjmowania
Hesperydynę należy zażywać doustnie, popijając odpowiednią ilością wody. Wielkość dawki powinna być dostosowana do masy ciała, rodzaju schorzenia oraz ewentualnych chorób towarzyszących.
W przypadku leczenia przewlekłej niewydolności żylnej lub problemów z krążeniem żylnym kończyn dolnych, rekomendowana dzienna ilość hesperydyny mieści się w przedziale 300–450 mg.
Jeśli celem terapii jest łagodzenie objawów żylaków nóg, zaleca się krótkotrwałe stosowanie wyższych dawek – od 600 do 750 mg na dobę przez okres siedmiu dni.
W sytuacji, gdy po dwóch tygodniach kuracji nie nastąpi poprawa samopoczucia, warto ponownie skonsultować się z lekarzem prowadzącym.
Kiedy nie należy stosować hesperydyny
Stosowanie hesperydyny nie jest zalecane u osób, które wykazują uczulenie lub nadwrażliwość na ten składnik aktywny.
Ważne informacje dotyczące bezpieczeństwa stosowania hesperydyny
Podczas terapii preparatami zawierającymi hesperydynę należy zachować ostrożność, zwłaszcza jeśli pojawią się takie objawy jak obrzęki nóg, niewydolność serca lub nerek. W przypadku wystąpienia owrzodzeń, zmian zapalnych skóry czy zgrubień podskórnych konieczna jest konsultacja z lekarzem.
Jeżeli podczas przyjmowania leków złożonych z hesperydyną pojawi się biegunka, zaleca się natychmiastowe przerwanie kuracji. Hesperydyna nie powinna być stosowana przez dłuższy czas w leczeniu schorzeń proktologicznych – jeśli po siedmiu dniach nie nastąpi poprawa, warto rozważyć inne metody leczenia.
Wpływ hesperydyny na działanie innych leków
Hesperydyna może wchodzić w interakcje z niektórymi substancjami czynnymi, zwłaszcza tymi stosowanymi w leczeniu zaburzeń krzepnięcia krwi. Warto zwrócić uwagę na potencjalne oddziaływanie tej substancji z lekami przeciwzakrzepowymi, które należą do grupy antagonistów witaminy K.
Zarówno warfaryna, jak i acenokumarol to popularne leki stosowane w profilaktyce zakrzepicy. Osoby przyjmujące te preparaty powinny skonsultować się z lekarzem przed rozpoczęciem suplementacji hesperydyną, aby uniknąć niepożądanych interakcji.
Bezpieczeństwo stosowania hesperydyny podczas kierowania pojazdami
Przyjmowanie hesperydyny nie powoduje zaburzeń zdolności do prowadzenia samochodu ani obsługi urządzeń mechanicznych.
Hesperydyna a bezpieczeństwo stosowania w ciąży
Chociaż eksperymenty przeprowadzone na zwierzętach nie wykazały szkodliwego działania hesperydyny na rozwijający się płód, zaleca się, aby kobiety w ciąży nie przyjmowały preparatów zawierających tę substancję bez konsultacji z lekarzem. Mimo że stosowanie hesperydyny przez ciężarne uznaje się za względnie bezpieczne, ze względów ostrożności najlepiej unikać jej używania w tym szczególnym okresie.
Hesperydyna a karmienie piersią – co warto wiedzieć?
Flawonoidy, do których zalicza się hesperydyna, diosmina oraz rutyna, mogą być obecne w mleku matki, a ich ilość zależy od spożywanych przez kobietę produktów. Dotychczas nie wykazano, aby hesperydyna miała negatywny wpływ na rozwój niemowlęcia karmionego piersią.
Hesperydyna a możliwości rozrodcze
Obecnie nie istnieją informacje potwierdzające wpływ tej substancji na zdolność do poczęcia u ludzi.
Możliwe działania niepożądane
Stosowanie tego produktu może wiązać się z wystąpieniem pewnych niepożądanych reakcji. U części osób mogą pojawić się objawy takie jak bóle głowy, nudności czy uczucie zmęczenia. W rzadkich przypadkach mogą wystąpić także inne skutki uboczne, dlatego warto zachować ostrożność i obserwować reakcję organizmu po zastosowaniu preparatu.
Jak działa hesperydyna – najważniejsze mechanizmy
Choć dokładny sposób działania hesperydyny wciąż nie został do końca poznany, wiadomo, że jej kluczową właściwością jest wzmacnianie ścian naczyń krwionośnych. Efekt ten wynika głównie z bezpośredniego oddziaływania hesperydyny na enzym hialuronidazę, który odpowiada za rozkład kwasu hialuronowego – substancji istotnej dla prawidłowej pracy śródbłonka naczyń.
Dodatkowo przypuszcza się, że hesperydyna może pośrednio wpływać na szczelność naczyń poprzez wspieranie stabilności i wydłużenie działania witaminy C, niezbędnej do syntezy kolagenu. Aktualnie prowadzone są również badania nad potencjalnym działaniem przeciwnowotworowym i obniżającym ciśnienie preparatów zawierających hesperydynę.
Proces przyswajania hesperydyny
Aby zwiększyć biodostępność substancji aktywnych, takich jak hesperydyna i diosmina, przed ich kapsułkowaniem stosuje się proces mikronizacji wyciągów. Dzięki temu już po około godzinie od spożycia obserwuje się najwyższe stężenie tych związków we krwi.
Proces usuwania hesperydyny z organizmu
Hesperydyna jest eliminowana z organizmu zarówno poprzez kał, jak i mocz.


