Zdrowie
Dziecko
Higiena
Kosmetyki

Filtry

Zakres cenowy

Ryboflawina (Witamina B2) – właściwości, zastosowanie i znaczenie w medycynie

Wzór sumaryczny ryboflawiny

C17H20N4O6

Rok wprowadzenia na rynek

             1953         

Rys historyczny ryboflawiny

Pierwsze preparaty z ryboflawiną pojawiły się na rynku farmaceutycznym w 1953 roku, a za ich wprowadzenie odpowiadała firma Hospira Inc.

Substancje aktywne

             ryboflawina         

Działanie ryboflawiny

             wspiera uzupełnianie niedoborów witaminy B2         

Postacie ryboflawiny

             dostępna w formie tabletek drażowanych         

Układy narządowe

             skóra i błony śluzowe, układ dokrewny, układ odpornościowy, krew i układ krwiotwórczy, układ nerwowy oraz narządy zmysłów         

Specjalności medyczne

             Choroby wewnętrzne, dermatologia i wenerologia, diabetologia, diagnostyka laboratoryjna, endokrynologia, gastroenterologia, geriatria, medycyna rodzinna oraz pediatria        

Produktów:4
Wysyłka dzisiaj (poniedziałek)
Juvit Multi krople doustne 10 ml
Produkt dostępny w magazynieProdukt dostępny

Juvit Multi krople doustne 10 ml

18,46 zł
Wysyłka dzisiaj (poniedziałek)
Multi-Sanostol syrop 600 g
Produkt dostępny w magazynieProdukt dostępny

Multi-Sanostol syrop 600 g

37,74 zł
Wysyłka dzisiaj (poniedziałek)
Multi-Sanostol syrop 300 g
Produkt dostępny w magazynieProdukt dostępny

Multi-Sanostol syrop 300 g

25,33 zł
Wysyłka dzisiaj (poniedziałek)
Vita Buerlecithin płyn doustny 1 litr

Produkt niedostępny

Vita Buerlecithin płyn doustny 1 litr

38,72 zł

Kiedy warto sięgnąć po ryboflawinę?

Witamina B2, znana również jako ryboflawina, jest obecna w wielu produktach spożywczych, takich jak mleko, drożdże, jaja, podroby (wątroba, nerki, serce) oraz warzywa liściaste. Jej główną rolą jest wspieranie przemiany materii – bierze udział w procesach metabolicznych tłuszczów, białek i węglowodanów. Ryboflawina ma także znaczenie dla prawidłowego funkcjonowania tarczycy, wzrostu organizmu i procesów rozrodczych. Wspiera produkcję czerwonych krwinek i przeciwciał oraz pomaga utrzymać zdrowy wygląd skóry, włosów i paznokci.

Stosowanie ryboflawiny zaleca się przede wszystkim w przypadku niedoborów witaminy B2 oraz jako wsparcie podczas terapii antybiotykami czy lekami moczopędnymi. Może być pomocna po zabiegach chirurgicznych oraz u osób z problemami trawiennymi – chorobami żołądka, jelit lub wątroby, którym często towarzyszą biegunki. Ryboflawina znajduje zastosowanie również u pacjentów z przewlekłymi schorzeniami wyniszczającymi organizm: cukrzycą, infekcjami różnego pochodzenia, stanami zapalnymi skóry, nadczynnością tarczycy czy alkoholizmem.

Dodatkowo witamina B2 wykorzystywana jest do skrócenia czasu naświetlania podczas fototerapii noworodków cierpiących na żółtaczkę.

Jak przyjmować ryboflawinę – zalecane ilości

Ryboflawina jest podawana doustnie, a jej ilość dobierana jest w zależności od wieku pacjenta.

Dzieciom zazwyczaj zaleca się dzienną dawkę mieszczącą się w przedziale 3–6 mg.

U osób dorosłych typowa dawka dobowa wynosi od 3 do 9 mg.

Kiedy unikać stosowania ryboflawiny

Osoby uczulone na ryboflawinę powinny powstrzymać się od jej przyjmowania.

Ostrzeżenia i środki ostrożności przy suplementacji ryboflawiny

Podczas stosowania ryboflawiny u osób z niewydolnością nerek należy zachować szczególną ostrożność, ponieważ w tej grupie pacjentów może dojść do nadmiernego nagromadzenia witaminy B2 w organizmie. Warto również pamiętać, że przyjmowanie wysokich dawek ryboflawiny może powodować ciemnożółte zabarwienie moczu.

Wpływ ryboflawiny na działanie wybranych leków i substancji czynnych

Ryboflawina może wchodzić w interakcje z różnymi substancjami leczniczymi, co może wpływać na ich skuteczność lub bezpieczeństwo stosowania. Wśród nich znajdują się zarówno leki przeciwdepresyjne, antybiotyki, jak i środki hormonalne czy diuretyki. Poniżej przedstawiono zestawienie wybranych substancji czynnych oraz ich grup farmakoterapeutycznych, które mogą oddziaływać z ryboflawiną.

Substancja czynna

Grupa farmakoterapeutyczna

Doksorubicyna (Doxorubicin)

antybiotyki cytostatyczne

Metotreksat (Methotrexate)

antymetabolity kwasu foliowego (inhibitory reduktazy kwasu dihydrofoliowego)

Amitryptylina (Amitriptyline)

TLPD – trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne

Chlorpromazyna (Chlorpromazine)

neuroleptyki klasyczne – pochodne fenotiazyny

Doksepina (Doxepin)

TLPD – trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne

Etynyloestradiol (Ethinylestradiol)

estrogeny naturalne i syntetyczne

Klomipramina (Clomipramine)

TLPD – trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne

Lewomepromazyna (Levomepromazine)

neuroleptyki klasyczne – pochodne fenotiazyny

Levonorgestrel (Levonorgestrel)

progestageny

Opipramol (Opipramol)

TLPD – trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne

Tetracyklina (Tetracycline)

antybiotyki tetracyklinowe – tetracykliny

Hydrochlorotiazyd (Hydrochlorothiazide)

leki moczopędne, diuretyk – tiazydy i tiazydopodobne

Indapamid (Indapamide)

sulfonamidy

Witamina B3 (Nikotynamid, amid kwasu nikotynowego, niacyna, witamina PP) (Nicotinamide)

witaminy z grupy B

Witamina B6 (Pirydoksyna) (Vitamin B6 [pyridoxine])

witaminy z grupy B

 

Zestawienie to pokazuje, że ryboflawina może mieć znaczenie w kontekście terapii wieloma różnymi lekami. Warto pamiętać o możliwości występowania interakcji podczas planowania suplementacji lub leczenia preparatami zawierającymi tę witaminę.

Wpływ spożycia alkoholu na przyswajanie ryboflawiny

Spożywanie alkoholu może prowadzić do obniżenia poziomu wchłaniania witaminy B2 w układzie pokarmowym.

Nietypowe skutki i interakcje związane z witaminą B2

Palenie papierosów może prowadzić do obniżenia przyswajania ryboflawiny w układzie pokarmowym.

Wysokie dawki witaminy B2 mogą natomiast wpływać na wyniki badań laboratoryjnych – mogą zawyżać poziom amin katecholowych w moczu, jeśli są one oznaczane metodą fluorymetryczną, a także wywoływać fałszywie dodatnie rezultaty testu na obecność urobilinogenu przy użyciu odczynnika Ehrlicha.

Znaczenie ryboflawiny w okresie ciąży

Kobiety spodziewające się dziecka mogą bezpiecznie przyjmować ryboflawinę, o ile stosują się do zalecanych dawek.

Znaczenie ryboflawiny podczas karmienia piersią

Kobiety karmiące piersią mogą bezpiecznie przyjmować ryboflawinę, o ile przestrzegają zalecanych dawek tej witaminy.

Możliwe działania niepożądane

Stosowanie tego produktu może wiązać się z wystąpieniem pewnych niepożądanych reakcji. U części osób mogą pojawić się łagodne lub umiarkowane skutki uboczne, które zazwyczaj ustępują samoistnie po krótkim czasie. W razie utrzymywania się objawów lub ich nasilenia, warto skonsultować się z lekarzem. Każdy organizm reaguje indywidualnie, dlatego ważne jest obserwowanie swojego samopoczucia podczas stosowania preparatu.

Jak działa witamina B2 w organizmie?

Witamina B2, czyli ryboflawina, odgrywa kluczową rolę w utrzymaniu prawidłowego funkcjonowania układu nerwowego, skóry, błon śluzowych oraz nabłonka naczyń krwionośnych. Jej aktywne formy są niezbędne do działania licznych enzymów oksydoredukcyjnych, które uczestniczą w procesach oddychania komórkowego. Ryboflawina bierze udział w przemianach tłuszczów, białek i węglowodanów, wspomagając reakcje utleniania aminokwasów, kwasów tłuszczowych i glukozy. Ponadto wspiera prawidłowe widzenie po zmroku oraz jest istotna dla rozwoju dzieci. Dodatkowo umożliwia przekształcanie tryptofanu w niacynę i aktywuje witaminę B6.

Proces przyswajania ryboflawiny

Witamina B2, znana również jako ryboflawina, jest skutecznie absorbowana przez układ pokarmowy.

Rozmieszczenie ryboflawiny w organizmie

Około 60% metabolitów ryboflawiny, takich jak flawinowy mononukleotyd oraz flawinoadeninowy dinukleotyd, jest transportowanych w osoczu poprzez wiązanie z białkami.

Procesy przemian ryboflawiny w organizmie

Wątroba odgrywa kluczową rolę w przemianach ryboflawiny, gdzie witamina ta zostaje przekształcona do aktywnych form – mononukleotydu flawinowego (FMN) oraz dinukleotydu flawinoadeninowego (FAD) poprzez reakcje fosforylacji.

Usuwanie ryboflawiny z organizmu

Większość produktów przemiany ryboflawiny jest usuwana przez nerki, natomiast mniejsza ich część wydalana jest wraz z kałem.